کاربرد اصطلاح روابط عمومی (Public Relation) به معنای مصطلح آن برای اولین بار به سال ۱۸۹۷ باز می‌گردد. این واژه در سالنامه ادارة اتحادیه راه‌آهن ایالات متحدة آمریکا به کار رفته است. اگرچه از گذشته‌های دور پادشاهان و فرمانروایان از برخی روش‌ها و تکنیک‌های روابط عمومی بهره می‌جستند که شواهد و علائم این کوششها نشانگر نوعی برقراری ارتباطات و روابط عمومی است. اما تغییر و تحول در روشهای ارتباطی به صورت مدرن و امروزی آن با تأسیس واحدها و دفاتر روابط عمومی از آمریکا شروع شد که طی شش مرحله زمان‌بندی به موقعیت امروزی خود رسیده است.
اما آنچنانکه این ترکیب در جامعه ما رواج یافته، نباید و نمیتوان آنرا صرفا به امور سازمانی و سیستمیک کاهش داد، روابط عمومی یکی از ضمائم شخصیتی هر فرد است، مجموعه توانمندیهای که از دانش، هنر و داشته‌های بنیادین یک فرد سرچشمه گرفته و در هم می‌آمیزد تا ساختاری و استراتژی شناوری برای او به ارمغات آورد که در خلال برخورد با دیگران از آن به عنوان ابزار ارتباطی بهره گیرد، این مهمترین بخش از روابط عمومی فردی است.
اما شاید بتوان بر اساس آمار و اطلاعات و پژوهشهای متعدد، مختصرترین و دربرگیرنده‌ترین تعریف از روابط عمومی را اینگونه ارائه کرد:
روابط عمومی، مجموعه‌ای از عملیات ارتباطی آگاهانه مبتنی بر تجربه و دانش و بصورت برنامه و تحقیق است که با استفاده از شیوه‌های علمی و هنری به دنبال ارتباط با مردم و اطلاع یابی از نظرهای آنان، تجزیه و تحلیل گرایش‌های مخاطبان و افکار عمومی به منظور گفتگو با آنان برای رسیدن به تفاهم با کاربرد روش‌ها و ابزارهای ارتباطی نوشتاری، گفتاری، دیداری و شنیداری است.
و به همین سادگی مشخص میشود که پیش از موضوعیت مهم “روابط عمومی” برای یک گروه یا سازمان و شرکت، این ترکیب حتی پیش از مدون شدن و به علم پیوسته شدندش، در میان تک تک آدمیان جاری بوده، مجموعه عواملی که کاملا شکل یک استراتژی بخود میگیرند و در برخورد با دیگران بکار می‌آیند.
فرق بزرگ شکل سازمان یافته آن با اشکال فردی، در پیکان اصلی است، در برخوردهای فردی قطعا بیشترین تأکید بر بیان و گفتار است، وزن مؤثر روابط عمومی در بخش فردی بیشتر بر پایه گفتار و بیان استوار میشود، و شاید به جرأت بتوان گفت که بیش از نیمی از راه را گفتار به دوش میکشد و میبرد، در حالی که در بخش سازمانی بیشترین بار بر دوش بخشهای نوشتاری و تصویری است، و مدیا در بخش سازمانی بی‌تردید ابزار اصلی و غیر قابل انکار است، ابزاری با پیچیدگیها و کارایی‌های خاص خود که قطعا وجه هزینه‌بر بودن آن را نمیتوان از نظر دور کرد.
سلام، امکان داره از بعد سازمانی این مطلب را بررسی نکنید، به اندازه کافی از بعد سازمانی بررسی شده و مطلب هست، به نظرم بعد اجتماعی و فردی روابط عمومی دغدغه تعداد زیادی از ما مخاطبان هست. ممنونم
موافقم با درخواست قبلی، لطفا از نظر فردی بررسی کنید. مرسی
دغدغه من هم هست، ابعاد سازمانیش برام مهم نیست، چون شده یک قاعده کلی، اما از نظر فردی منم خیلی مشکل دارم در این زمینه